Eind augustus belde Claudette op met de vraag of we weer iets voor de organisatie wilde betekenen. Ze gaf aan dat ze graag 74 honingkastjes wilde hebben om op de bestaande kasten te zetten.
Na vele uren plankjes zagen in onze garage was eind oktober alles klaar om op 2 pallets naar Gilze te brengen en van daaruit te verschepen naar Banjul.
Er werd ons al gezegd dat het vervoer lang zou duren, we moesten rekening houden met 12 tot 16 weken.
Op 9 januari vertrokken wij naar Gambia, het hout was er nog niet. Maar stilzitten is geen optie dus gingen we aan de slag met schilderwerk aan de Umbrella hut, het ordenen van de verbandkamer en andere kleine klusjes.
Na anderhalve week, op woensdag 19 januari, de dag dat de gekozen president werd geïnstalleerd, mochten we onze spullen in Brufut op gaan halen.
Later die dag zou ook blijken dat het de laatste dag was waarop we met “onze” Pajero hadden gereden. Aziz de automonteur kon er helaas geen betrouwbaar vervoersmiddel meer van maken.
Blij dat de spullen er waren gingen we aan de slag met hetgeen waarvoor we waren gekomen.
Kasten in elkaar schroeven, schilderen, raadjes nieten en draad inrijgen. En dat allemaal op de mooiste plek die je je maar kan bedenken. In Mariamakunda. Een plaats waar je volledig jezelf kunt zijn, waar je geniet van alles om je heen. Alle lieve mensen daar, de honden, vogels. De kippen en schapen van Ollie en Paul. De kinderen die ons elke dag komen begroeten. Maar ook dat we er konden zijn om steun en troost te bieden aan de zieke Mamadou en zijn ouders.
Voor de 5e keer hebben we weer ontzettend genoten van deze ervaring.
Wat we volgend jaar gaan doen weten we nog niet maar Claudette kennende zullen we zeker niet elke dag op het strand liggen. We hebben in ieder geval alweer voor 7 weken geboekt!
