Heerlijk dat de snelweg eindelijk strepen heeft, ze hebben sinds kort ook reflectorbanden dwars over de weg gelegd, waarna een grote hobbel en daarna een zebrapad!
Lekker opschieten zit er niet meer in dus. Nog altijd blijft het levensgevaarlijk om er over te steken. Er vallen wekelijks doden op het kleine stukje van twee kilometer dat ik naar mijn werk rijd.
Duizenden liters rood zand
De regens zijn goed begonnen nu. De bomen zijn gewassen en prachtig schoon, de vogels kunnen hun lol niet op, de bijen balen van al dat water; het maakt hun werkt immers heel veel moeilijker. Gambia begint zich voor te bereiden om te landbouwen.
De zo mooi gemaakte, enorme betonnen goten voor de waterafvoer, naast de nieuwe snelweg, zijn door de regens helemaal volgelopen met duizenden kubieke meters rood zand. De wegenbouwers waren dat er vanmorgen met groot geschut aan het uitgraven maar deponeerden het ernaast, dus als ze pech hebben en er komen weer een paar buitjes, dan ligt het er zo weer in! Misschien kunnen ze het zand gebruiken om de binnenwegen te verhogen want het lijkt erop dat ze veel wegen gaan verharden. Wat zal dat een vooruitgang brengen, ik kan niet wachten. Mits de teerlaag – door corruptie – niet zo dun wordt dat ie binnen een jaar gaten vertoont, zoals vaak gebeurde in het verleden. Het beschikbare budget wordt zo uitgedund omdat veel grote en minder grote mannen er een centje van mee moeten pikken (en dat ‘centje’ moet je vooral niet letterlijk nemen, het gaat om miljoenen euro’s), totdat er te weinig geld over is om nog een degelijke weg aan te leggen.
En een zandweg is dan beter om op te rijden dan een teerweg met diepe gaten.
Brandbescherming dringend gewenst!
We zijn bijgekomen van de schrik na de brand van 16 maart, maar we zijn er niet gerust op! We zoeken sponsors om een brandblustoren te bouwen die onze brandwondenkliniek, de Umbrella-bijeenkomsthut en ons bos en bijenkasten kan beschermen. We willen onze bijen, Moringabomen, Honey Bee Educational Centre, brandwondenkliniek, vrouwentuinen, inheemse bomen en planten en Aloë Vera’s dolgraag tegen brand beschermen. We hebben daarvoor minimaal vier torens nodig. Die kosten gemiddeld € 1250,- per toren. Dat wordt een drie meter hoog betonnen platform met een watertank van 3000 of 5000 liter en een slang eraan om te kunnen blussen. Ze worden op de juiste plekken van het land neergezet. De ruimtes onder de tanks zullen we daarna zeker ook benutten voor vele doeleinden.
Stoere bijen
We vonden gigantische ‘meikevers’, vier stuks in de kast van een heel kleine kolonie bijen. Die meikevers zijn zo groot als wel acht bijen, maar evengoed… in één kast werd de indringer aan de grond genageld doordat ze de kever met propolis vastlijmen aan de bodem, waarna de kever niet meer kan bewegen. Wel erg sneu voor de prachtige kever. In de andere kast staken de bijen de kevers met hun angel, zichtbaar gemiddeld viermaal per kever, dus vier bijenlevens per kever gingen daarmee verloren. En ze sleepten de kevers daarna in het verste hoekje van de kast. Wat een geweldige samenwerking van al die dames… dat is toch een beetje een klus als een piramide bouwen als je object versus kracht vergelijkt.
De opbrengst van de honing was, naar Gambiaanse honingbij-maatstaven, geweldig. We hadden rond de 100 kilo/70 liter schitterende honing. De vakliteratuur beloofde dat we wel 15 liter honing per kast zouden moeten hebben, dan zouden we 450 liter hebben gehad. Helaas, ondanks dat alle bijenvolken het geweldig goed doen, gold dat niet voor ons. Afrikaanse bijen verzamelen geen honing voor opslag. We zijn evengoed zeer tevreden omdat onze bijen keihard werken aan vermenigvuldiging en dat lijkt de wereld hard nodig te hebben.
Gezocht: timmermansoog
Vorige week dacht ik al het hang- en sluitwerk in onze Busy Bee-appartementen eens even door te lopen. Zo zag ik de deur van kamer 6 die er wat raar uitzag. Ik heb mijn rolmaat meestal op zak en ging eens meten of mijn ogen het correct hadden gezien.
De bovenbreedte van de deur is 76.4 cm, maar onderaan is ie maar 75 cm omdat de timmerman die het frame maakte, geen timmermansoog had en ook geen techniek kende om zaken na te meten blijkbaar. Soms weet ik niet of ik in schaterlachen moet uitbarsten of in tranen. Door uitzetting van het hout klemt ie daarbij ook erg. Omdat de laatste tegelaren de vloer ongevraagd 10 cm ophoogden (!), wordt het water door slechts een 8mm hoog drempeltje tegengehouden en is de deur zo beschadigd dat er een nieuwe moet komen. Maar mijn hemel, een timmerman vinden… die een deur van 1.95 kan inkorten, dus 3 cm moet afschaven en aan de beide zijkanten een totaal onlogische actie moet toepassen om de deur passend te maken… en het dan ook nog netjes kan doen zodat ik niet twee een keer een nieuwe deur moet kopen… waar vind ik die? Heel Gambia is aan het bouwen dus goede mensen vinden die niets te doen hebben en een dergelijke rottige, tijdrovende klus willen doen, is als een speld in een hooiberg zoeken. Maar ja… je kan maar geluk hebben toch?
Buffelen voor een hongerloontje
De exodus naar Europa gaat voort, je kan tegenwoordig voor ik een paar duizend euro met een speedboot vanuit Noord-Afrika binnen een uurtje of drie naar Spaans grondgebied. Een geweldige succesvolle service.
Daarnaast worden velen gefopt. Ze betalen fors geld, gaan ’s nachts in een bootje, varen de hele nacht en komen tegen het ochtendgloren nabij een kustlijn. De eigenaren van de bootjes wijzen naar de hoge gebouwen in de verte en vertellen dat Spanje of …Lampedusa daar ligt te wachten. Dat ze snel, zonder lawaai te maken, door het ondiepe water moeten waden om niet gezien te worden. Eenmaal aan land hoeven ze alleen maar asiel aan te vragen en dan zijn ze er! Als echter de zon op komt en de mensen het strand hebben bereikt, gaat het ze dagen dat iedereen zwart is, net als zij zelf. Ze worden vaak gewoon in een buurland als Ivoorkust of Ghana afgezet, waarna de booteigenaren snel wegvaren (de kapotte boordmotor doet het spontaan weer). Vaak halen ze die nacht in bijvoorbeeld Ghana een lading mensen op die ze vervolgens in Gambia afzetten en hetzelfde geintje flikken. Zo zijn er velen ‘gestrand’ in een ander Afrikaans land waar ze niet naar toe wilden en waar ze soms, door gebrek aan geld, jaren niet weg komen.
De motivatie van de exodus begrijp ik, want hoe hard je ook werkt in Gambia in loondienst, “als je voor een dubbeltje geboren bent, word je hier zeker nooit een kwartje”. Je snelste kans is een ‘blanke scoren’ of in het juiste bootje stappen. Velen komen na 10 of 15 jaar werken in Europa weer thuis, proberen dan hun draai weer te vinden en hebben dan een huis gebouwd, door geld te sturen naar hun geliefden. Of ze komen erachter dat al het geld dat ze jarenlang opstuurden (omdat ze wegens illegaliteit niet zelf konden komen), niet gebruikt is waarvoor het was bedoeld. Dat hun familie geen land heeft gekocht zoals afgesproken, geen huis bouwde zoals de Whatsapp foto’s deden geloven, maar het verbrasten. De bittere pil die velen moeten slikken. En dan, éénmaal weer hier, krijgen ze weer heimwee naar Europa waar zoveel correct verloopt en mensen zich aan hun afspraken houden…
Onze projecten vormen vaak een baken van hoop voor jongens die uit Europa terugkomen of zijn teruggestuurd. Er zijn er die enorm gemotiveerd zijn om te helpen, maar ook wij kunnen geen goede inkomens verstrekken en voor jezelf beginnen… er is nauwelijks afzetmarkt… bijna geen consumentenpower. Als je als Gambiaan zeg maar 5000 dalassi per maand verdient, dan gaat er per maand ongeveer D4500,- op aan huur, je reisgeld naar het werk kost rond de D2200,-, je ontbijt D900,- lunch rond de D 3000,- voor een degelijke maaltijd (ik zit nu aan de D10.600, -!), en dan heb ik het niet eens over het avondeten, schoolgeld, zeep, Omo, eten voor je kinderen, kleren, stroom, water… Een minimumsalaris zou dus (zonder kinderen) D 15000,- moeten zijn, maar dat verdient een gemiddelde werknemer bij lange na lang niet. Hoe dan maak je iets van je leven?
En dan heb ik het nog niet gehad over de druk van familieleden die je allemaal moet helpen…
Senegal geeft het goede voorbeeld!
Eten is hier voor mensen echt niet meer te betalen. Vis is een luxe geworden, door schaarste hartstikke duur en stel je voor dat we in een land van zoet en zout water leven! Dus vis zou in overvloed beschikbaar moeten zijn. Maar het wordt voor de kust weggevist door de buitenlandse schepen.
De Senegalese president heeft recent alle buitenlandse commerciële vissersboten hun jaarlijkse vislicentiegeld teruggegeven en ze gesommeerd onmiddellijk de Senegalese wateren te verlaten. Een week later werd er door de lokale vissers zóveel vis gevangen dat ze niet weten waar ze het kwijt moeten.
Dat was zijn eerste stap naar onafhankelijkheid. Senegal wil af van de ketenen van Frankrijk en de nieuwe president heeft er goed de vaart in. Spannende en interessante tijden!
En de vogels fluiten verder, zij vertrouwen het proces, oorlog of niet, Biden of Trump, regen of zonneschijn… Trust the process zag ik ergens staan! ’t Verlicht je hart, dat is zeker, als je je over kan geven aan het vertrouwen dat het lot alles zal bepalen en je dus alleen maar je leven hoeft te leven… omdat de rest vanzelf gaat. Ik ben het aan het proberen☺.
Een heel fijne zomer gewenst.
Wat een duidelijk (prachtig)verhaal Ik wordt er verdrietig van om te lezen dat ze zelfs elkaar voor liegen en n oplichten natuurlijk snap ik dat armoede dit bij mensen naar boven haalt , des te ellendiger 🫣🫣🫣🥺🥺
Bovenstaande is ook precies wat wij van onze contacten in Gambia vernemen. Droevig !!
Sluit niet uit dat wij graag naar de smilling coast of africa komen (voor de 9e keer geboekt) en de mensen een beetje proberen te helpen.