Vrienden die ons al lang volgen herinneren zich misschien de drie buurkinderen Alesan (16), Musa (14) en Rohey (13), die we twaalfeneenhalf jaar geleden ondersteunden met voedzame ijsjes.
De jongens zijn halfbroertjes, hun moeder was ernstig ziek door een niet te genezen wond aan haar been en kon hen niet opvoeden. Rohey kreeg slechts twee weken borstvoeding en werd bij een oude oma (en haar toen nog levende, erg zieke echtgenoot) gedropt. De moeder kwam nooit meer terug!
Het meisje had ongelooflijk ernstige O-beentjes en haar voetjes stonden ook niet recht. Ik dacht dat bijvoeden het minst was dat we moesten proberen.
Gedrieën kwamen ze dagelijks ijsjes halen, het was voor hen vaak de enige lunch die ze kregen.
Typisch zo’n geval… we hadden er tijdelijk een sponsor voor maar toen dat geld op was, konden wij die snoetjes geen “ijs is op” verkopen dus zijn we er wel tien jaar mee doorgegaan op eigen kosten.
In de tussentijd vond ik in Marloes, mijn vriendin, een bondgenoot in het vinden van medische hulp of tenminste een diagnose van die beentjes in de hoop dat we iets voor haar konden doen.
Het geluk trof ons dat een Spaanse orthopedisch chirurg, toen ze een jaar of vijf was, haar heeft onderzocht. Het was genetische vorm van iets vergelijkbaars als Rachitis (Engelse ziekte door vitamine D tekort.) Ze kon geopereerd worden maar het genezingsproces zou lang duren omdat haar beentjes met braces gecorrigeerd moesten worden. Geen kans dus want daarvoor moest ze naar Spanje.
Het kind kon amper lopen. We bleven de ijsjes verrijken met pindakaas, baobab poeder, extra melkpoeder, enz.
De wonderen zijn de wereld niet uit!!! Miracles still happen!
Haar benen zijn nu kaarsrecht! Haar voetstand laat nog te wensen over maar haar benen zijn zo recht als het maar kan. Hoe kan het? Ik weet het niet, maar ben er wel erg blij om, wie weet was het door de ijsjes, de zon… en omdat de genen van het zwarte ras misschien anders werken dan van het blanke ras. Hoe dan ook, gewoon geweldig!!
Onlangs vroeg ik haar hoe oud ze nu was. Dat wist ze niet. “Dus weet je niet wanneer je geboren bent, in welk jaar?“ vroeg ik haar.
“Nee, dat weet ik niet,” antwoordde ze. “Ik had ooit een papier maar dat zijn ze kwijtgeraakt en een man ging proberen een nieuw papier te vinden maar die is nooit teruggekomen.”
Ik vroeg of ze wist waar haar moeder was (ik wist dat haar vader niet in beeld was), waarop ze vertelde dat die in Dubai woont. “Huh?” vroeg ik verbaasd, “ken je haar dan?”.
“Nee, maar ze is wel ooit langsgekomen, dus ze bestaat wel!” antwoordde Rohey.
Marloes houdt haar zaken goed bij, toen ik haar vertelde dat dit moppie niet wist wanneer ze geboren is en hoe sneu ik dat voor haar vond, zei ze: “Hmmm, laat mij maar eens even in mijn archieven speuren, misschien vind ik wel iets”. Een kleine week later kreeg ik een appje met “30 juni 2011”. Natuurlijk was ik verheugd het Rohey te kunnen vertellen. Rohey geeft nooit blijk van enige emotie maar ik denk zo maar dat ze het wel fijn vindt te weten hoe oud ze is. Ik heb de datum vele malen uitgesproken in de hoop dat ze het onthouden zal. Dit was enkele maanden geleden.
Rohey werd dus gister 13 jaar oud en heeft haar verjaardag nog nooit gevierd! We hebben een taart gekocht, een kaart geschreven en Isatu is de taart gaan brengen.
Het oude omaatje had ik al heel lang niet gezien maar die is er gelukkig nog steeds! Rohey had toevallig haar mooiste kleren aan… of herinnerde zij zich dat ze jarig was?
Hoe dan ook, omaatje was erg verguld met de aandacht voor haar ‘dochtertje’. We hebben een paar foto’s gemaakt en zullen er een laten afdrukken en in een lijstje doen.
Ik denk dat dit voor het eerst in haar jonge leventje is dat haar verjaardag aandacht kreeg, voor het eerst dat ze een verjaardagskaart kreeg en voor het eerst dat ze een taart kreeg met, als toegift, haar naam erop!
Het was een leuke opsteker voor Rohey, oma en ook de jongens die nu op school zij. Vast een gedenkwaardig momentje!
Dingen die we zelf zo voor lief nemen… dan sta je er toch weer eens even bij stil… hoe anders het leven voor anderen kan zijn.
We wensen jullie een zonnige week en veel licht.
