Toen ik vanmorgen op de projectsite van ons Food en Nutrition project aankwam, legden we al onze materialen op een plek. Een nare lucht hing daar, het rook wat onheilspellend.
We gingen aan de slag om het land met vier ongelijke zijden, enigszins proberen te gaan indelen om onze bonen en Moringa planten op georganiseerde wijze te planten. Dat is nog verhipte lastig, kan ik melden. Want hoe begin je als je geen oriëntatiepunt hebt van waaruit je kunt gaan plannen?
De jongens vasten beiden, dus ik wilde het efficiënt en snel doen, de zon is heet!
Gewapend met drie meter pvc-buizen, ook gemarkeerd op 1.5 meter, een hamer en veel kleine paaltjes van pvc, zijn we aan de slag gegaan. Onze dertig meter lange rolmaat was spoedig aan flarden. Dat maakte de klus lastiger. Wolken stof kwamen over ons heen bij iedere vlaag wind.
De eerste bulldozerklus werd uitgevoerd door een gehandicapte bulldozer. Die maakte zulke grote brokstukken, dat het een ondenkbare klus is om die klonten, als het land beplant moet worden, stuk te moeten slaan. Ik heb er misschien vijftig eigenhandig met de hamer stuk gehakt, maar dat alleen was een onvoorstelbare klus, laat staan de resterende tienduizend brokstukken… hoe moet dat?
Wat ik doe in een dergelijke situatie, als een onmogelijkheid zich aandient, is te focussen op wat wèl kan. We hebben bedden uitgemeten, het land ingedeeld, een planning gemaakt, enz.
Uiteindelijk moest ik uit gaan meten en paaltjes slaan op de plekken waar de bonenplanten moeten komen. Die worden als in een dobbelsteen die op nummer 5 ligt, geplant. Rij 1 en 3 beginnen op 2.40 meter van de muur, rij 2 op 3.90 meter van de muur. Daarna op iedere drie meter een plant, die tot een grote meerjarige struik zal uitgroeien.
Abdulai smeet hier en daar wat brokstukken weg zodat ik door kon meten. Ineens hoorde ik een plastic zak welke zwaar leek en dof neerkwam. De smerige lucht was ondraaglijk. Plots zag ik vier pootjes en een staart tegen de zijkant van de plastic zak… Mijn hart stond stil. Hadden mijn mannen een wild dier vermoord? Een bushcat?
We zijn gestopt met werken en mijn walging verbergend vroeg ik of mij uitgelegd kon worden wat die kat in die zak deed en waarom ie dood was? Was het soms voor zwarte magie dat de huid gebruikt moest worden? (De huid van een zwarte kat als armband maakt dat je alles kunt stelen zonder dat je wordt gepakt!).
Als een mens overlijdt, wordt ie bij de volgende gebedstijd al begraven, binnen enkele uren. Dus hier klopt er iets niet… Een dode kat in een zak over de muur gooien… Voor zoiets neem ik de tijd. Het is hier onbehoorlijk om vragen te snel te stellen, je hoort heel voorzichtig naar de diepgang toe te werken om zo geleidelijk aan naar de diepte van de donkerte af te dalen… ik geraakte er slechts ten dele.
Dit is de uitleg van de feiten, tussen haakjes wat ik denk dat hij verbindt aan zijn uitleg. Ik denk dit vanwege wat ik geleerd heb uit veel eerdere gespreken met mensen.
De kat komt ’s avonds (bezoekers in de donkerte van de nacht hebben meestal iets kwaads in de zin), hij kondigt zichzelf niet aan (normale bezoekers zorgen dat ze gezien of gehoord worden), hij maakt heel vreemde geluiden (die de duivel zouden kunnen vertegenwoordigen of krolsheid) zonder dat daarvoor aanleiding is en hij verstopt zich nabij het huis (hij heeft het plan iets uit te halen, eten zoeken, zouden wij denken). In het huis zijn kinderen (zij zijn waarschijnlijk de spirituele prooi van de kat omdat hun kinderzielen makkelijk kunnen worden buitgemaakt).
Het blijkt dat de honden de kat ontdekten en hij laat in het midden of hij er een hand in heeft gehad dat de kat nu dood is.
Hij vertelt nog meer details over hoe de honden te werk zijn gegaan waar hij dan ook nog bepaalde betekenissen aan verbindt als bewijs van dat wat hij gelooft.
Hij vertelt ook dat er ‘nachts heel veel aan de hand is daar. Dat hij vele ‘gedaanten’ heeft bevochten en dat hij ’s nachts zelden kan gaan slapen vanwege de gevaren die zich in gedaanten van dieren verschuilen en die proberen de zielen van de mensen weg te nemen.
Zo zit het dus.
Wat valt er voor een oordeel te vellen? Wie kent de echte waarheid? Is de waarheid in Afrika hetzelfde als in Europa? Wie mag dat bepalen dan? Want miljarden ‘weten’ dat deze man de waarheid spreekt…
Wat een onrust in het leven van een mens die zo angstig is voor het donker en die gelooft dat alles tussen hemel en aarde in een schimmenwereld leeft. Wat een zenuwslopend gevaar…
Met deze angsten leven zelfs mensen die posten als ministers bekleden. Dit is waar ze dagelijks mee leven.
Het hoeft niet zo te zijn dat iedereen gevaar in een kat ziet, het onheil kan op je neerkomen als ziektes, als ongeluk, als je baan kwijtraken, enz. Erover praten doen we niet!! Iedereen die ernaar gevraagd wordt of hij/zij erin gelooft, zal je vertellen dat ie daar echt niet in gelooft!! Ze weten dat het een teken van primitiviteit weergeeft voor gestudeerde mensen. De meesten zullen graag ontkennen dat ze daar nog in geloven… maar ondertussen.
De denkwijze en belevingswereld van een mens dat in een land rond de evenaar opgroeit, de wereld over, is een heel andere dan de landen die meer naar het noorden van de aardbol liggen. Die denkwijze creëert een wereld van andere wijsheden en gedachtegoed. Het ligt verborgen maar bepaalt veel.
Nuttig om te weten als je er open voor wilt staan om mensen in hun eigen hoedanigheid te ontdekken en te leren begrijpen. Het leeft in Afrika, Zuid-Amerika, Midden-Amerika, Indonesië, Zuidoost-Azië, bij de Australische inheemse volken… Zouden al die biljoenen mensen het allemaal fout hebben? Onafhankelijk van elkaar? Of is het iets dat de mensen in het westen “weggestopt” hebben? Waarom zijn kinderen dan vaak bang in het donker? Waarom kennen we allemaal dat beklemmende gevoel dat ons kan bekruipen in een ruimte?
Hoe zeker kunnen we er van zijn dat het allemaal onzin is?
Het lijkt me tenminste de moeite waard om er eens goed over na te denken, voordat we het weglachen.
