Het toeristen seizoen is weer voorbij. Eerlijk gezegd is het altijd afschuwelijk om te zien hoe alle dieren, zo heerlijk verwend door toeristen, ineens aan hun lot worden overgelaten.
Sommige dierenvrienden nemen graag geld aan van toeristen die een dier in hun hart hebben gesloten en beloven er voor te zorgen gedurende het laagseizoen. De realiteit is anders.
Ik denk graag in oplossingen. Wat zou een oplossing zijn? Een dierenvoederbus? Die alle dieren in het toeristengebied gaat voeren… dat kost nogal… een busje, met kennels om er af en toe een naar de dierenarts te kunnen brengen… Trekken we dan alle zwerfdieren naar het hotelgebied?
Wat als die dienst eens geen geld heeft om eten te kopen?
Wat dan te doen met dieren die het niet redden of een ongeluk hebben gehad? Als de dierenarts ze bijvoorbeeld niet helemaal kan opknappen en ze moeten revalideren… dan gaan we alweer naar een compound waar ze verzorgd kunnen worden… dat wordt dan een heel bedrijf.
In 1995 was ik een van de oprichters van de eerste dierenbescherming in Gambia, we hebben de Engelse dierenbeschermingswet aangepast en hier door het Parlement gekregen…. maar wat dan nog?
Er is een organisatie uit voortgekomen die ons werk heeft voortgezet om dieren te vangen, te vaccineren en te steriliseren/castreren. Maar als ook de toeristen die enkele maanden woonachtig zijn in Gambia, hun kittens en puppies op het strand achterlaten omdat ze zich er geen raad mee weten, komt er nooit een einde aan de stroom.
De oplossing bieden is soms het probleem vergroten!
Wie de oplossing weet, mag het zeggen! In ieder geval zijn onze Tarzan en Mohammed vrienden voor het leven. Ze staan samen, in Mariamakunda, naar de bulldozer te kijken die het land probeert te egaliseren.
