Beste allemaal,
Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven! Dat komt omdat het hier nooit saai is en ik altijd handen het kort kom! Er gebeurt ook zoveel, een update van alles…
Huis Mariama
De herbouw van het huisje van Mariama, dat tijdens de 7 juli -storm van vorig jaar volledig werd verwoest, leek een gebed zonder eind te worden.
Mijn man David dacht een gehandicapte welwillende aannemer’ de klus te laten uitvoeren. Behalve dat het maanden en maanden duurde om enige voortgang te bereiken, was het eindresultaat om te huilen, heel veel geld besteed. In een kamer van 4×6 meter had de vloer ongeveer 20cm niveauverschil. In het slaapkamertje van 3×3 meter hetzelfde euvel. De muren zijn niet alleen hol en bol maar ook scheef. Het spiksplinter nieuwe dak had ongeveer 42 gaten, een lekkend dak dus! En hier heeft de goede man naar beste eer en geweten ongeveer zes maanden over gedaan.
Een financiële ramp, dat begrijp je. Uiteindelijk heb ik de uitvoering zelf ter hand genomen en alle misbaksels aangepakt. Want iemand helpen en een slecht huisje met een lekkend dak afleveren, is zo goed als niet helpen, toch?
Om je een indruk te geven waarom Mariama ons zo aan het hart gaat: ze heeft, sinds we haar in dienst heb genomen ongeveer drie jaar gelden, nog nooit een dag werk gemist. Ze is zo mager dat, zoals mijn buurman in Utrecht dat ooit eens uitdrukte, ‘als je haar tegen het licht in houdt, je haar hartje kan zien tikken’. Ze lacht altijd. Zij en haar man Momodou, die zwaar astmapatiënt is, maar toch een baan heeft als nachtwaker, hebben een schattige dochter van 11. Ik heb in alle maanden dat ze bij ons op het terrein wonen, voor nood, nog nooit éénmaal iemand in dat huisje hun stem horen verheffen. Ze geven van hun weinige kruimels rijst, altijd een paar schepjes aan de honden.
Toen ik een tijd geleden in het veld bij de bijenkasten aan het werk was, hoorde ik iemand urenlang houthakken. Toen ik even naar de auto moest, werd ik werkelijk bijna onwel toen ik zag dat het Mariama was die hout aan het hakken was om te kunnen koken. Haar man kan het niet. Nadat ze dus vijf uur voorovergebogen in het Aloe Vera veld onkruid had staan trekken, zonder te hebben gegeten, stond zij vier uur lang een klus te doen die een grote kerel allang had doen bezwijken.
Toen ze me zag, strekte ze even haar rug en zei: “Clau, heb jij soms ook wat hout nodig?”
Wat een leven, wat een leven, ik schaam me dan dat ik klaag over wat dan ook.
Dus al zou ik krom moeten liggen om dat huisje te realiseren, dan is dat niets vergeleken met iemand die zich zo gigantisch inzet voor de basis overleving-processen van haar gezin.
En eindelijk! Het huisje is klaar! Het afgelopen weekend is Mariama met haar gezin in hun prachtige nieuwe huis getrokken. Fatou mocht de kleuren van haar kamertje kiezen, roze en geel. Met bamboe en oude dakplaten hebben ze zelf een soort van afrastering om hun land gezet.
Het was een eer en met veel plezier om dit bijzondere gezin aan een nieuw huis te mogen helpen. Goede vrienden van de stichting hebben dit mede mogelijk gemaakt.
ABBC
In ons brandwondenkliniekje gebeuren steeds weer wonderen.
We hebben het team van artsen, onderzoekers en verpleegsters, uit Banjul, getraind in ons centrum. Dit zodat zij na 2.5 jaar voorbereiding van het “wetenschappelijke onderzoek” naar onze Aloe Vera Fresh Leaf Treatment ( AVFLT) behandelmethode, eindelijk kunnen gaan beginnen om patiëntjes te behandelen. De eerste aantallen patiëntjes worden nu in Banjul behandeld met deze methode. Overigens hebben we ons officieel teruggetrokken van het EU gesponsorde project omdat we onszelf niet kunnen vinden in de wijze van uitvoering, wijze van besteding alswel het management van dit project.
Om humanitaire redenen ondersteun ik wel waar nodig omdat er nogal fors verbrande kindjes die zwaar te lijden hebben, als eerste groep in behandeling zijn genomen.
Ik ben met de ondersteuning en aangedragen kennis van professionals die dat ook vrijwillig doen, een Aloe Vera Treatment Manual aan het schrijven, de EU heeft toegezegd deze te zullen printen binnen dit project. Het boek The Aloe Vera Fresh Leaf Training Manual schiet lekker op. Er zal ook een pocketversie komen en een plaatjesversie voor ongeletterden.
We komen verband tekort, elastisch/fixatie verband van 6cm 8cm 10cm en 12cm x 4m. Gazen van 5×5 en Betadine. Mocht iemand die dit leest daarbij kunnen helpen dan zijn onze patiëntjes daar zeer bij gebaat.
Verder proberen we onze patiëntjes te ondersteunen met voeding, Go-fit is daarbij een geweldig werkend voedingssupplement dat we zelf maken, ook de nutri-drinks die medisch worden gebruikt bij ondervoeding zijn nuttig, maar hier niet beschikbaar.
De Aloë’s hebben het zwaar met de solar-flares (overvloed aan UV die met vlagen doorkomen, soms dagen achtereen). Het veld ziet er bij tijd en wijle triest uit. We hebben weer een truck met tien kuub paarden/ezelmest laten komen, daar leven de planten van op, als ze tenminste voldoende water krijgen op de juiste tijd. Het is verbazingwekkend hoe moeilijk dat is om te begrijpen voor het personeel. Of misschien moet ik zeggen “inschatten”. We blijven hameren en controleren.
Het blijft een wonder welke resultaten we met zulke simpele handelingen bereiken. En wat een verschil we op die manier mogen maken in het leven van kindjes voor wie we het lot mogen helpen bepalen in positieve zin. Vooral als we dit in de context zien van de resultaten die een gemiddeld ziekenhuis hier bereikt. Fijn dit te mogen doen, als zal het nooit mijn hobby worden.
Bijen
We hebben ons de afgelopen anderhalf jaar ernstige zorgen gemaakt waarom er zo weinig honing te oogsten viel terwijl we juist zoveel bijen hebben nu.
De mieren lijken de oorzaak dat we nu ruim een jaar geen druppel honing hebben kunnen oogsten.
Mieren zijn overal !! Oplossingen lijken haast onmogelijk.
We hebben keihard gewerkt om een oplossing te bewerkstelligen. We hebben lege plastic water flessen geknipt, gaten erin gebrand, een zijde doorgeknipt en ze om de poten van bijenkasten gedaan, met Duck tape in positie gebracht en met siliconen geseald. Dat moest 24 uur drogen en daarna hebben we er olie ingedaan in de hoop dat we op deze manier de mieren kunnen terugdringen. Een megaklus want alle kasten staan op zes poten! We zijn met vier man zes uur bezig geweest om zes kasten van deze bescherming te voorzien. De volgende ochtend bleek al het werk voor niets te zijn geweest want de olie lekt langs de poten in de grond en mag niet gebeuren! Alle kasten staan op ieder 6 poten… We moeten weer iets anders verzinnen, maar ja, zo gaat dat, één stapje vooruit en weer twee achteruit.
KTB-kast 17 lijkt weer bewoond! Eerder werd deze kast gesloopt door een mierenkolonie; we hielden twee handen vol vleugeltjes en oogjes en lege raten over. Letterlijk een massamoord, waarbij de army ants strategisch de smalle ingang van de kast blokkeerden waardoor de bijen er niet meer uit konden waarna ze blijkbaar ieder levende bij opaten en alle honing en nectar ook. Daarna is er geen spoor meer van ze te zien. De natuur is soms wreed!
Wiskey de hond en ik werden beiden weer lekker te grazen genomen door de bijen. Ik omdat ik mijn hoofd even schuin hield om goed in de kast te kunnen kijken waardoor het gaas van de gezichtbeschermer even op mijn wang rustte… ik had weer een mooie ‘make over’ voor een paar dagen. Wiskey had het erger te pakken. Kebba vond haar ’s morgens met twee totaal gezwollen oogjes die niet meer open konden. Na vijf Aloë Vera behandelingen kon ze aan het einde van de dag weer een beetje zien. De volgende dag nog eens twee behandelingen en toen ging het weer een beetje. Nog een dag later had ze nog een witte film-laag in, niet op, maar in haar oog, maar ik denk dat dat wel weggaat.
We hoorden dat ook andere bijenhouders ervaren dat er minder bloemen in de planten zitten. Waarschijnlijk door de onaangename hete Sahara winden die de temperatuur dagen achtereen opjoeg tot rond de 36C en dan ’s nachts liet dalen naar rond de 20C, wat wij ervaren als heel erg koud.
Mogelijk verdampten de planten te veel om nectar te produceren. Is er iemand onder jullie die dat weet?
Maar gelukkig hebben we ook heel goed nieuws te melden! Na alle bijenellende hebben we 19 mei een heeeeeeeeeeel grote emmer met elf honingraten uit kast 12 mogen halen. Een volk dat maanden achtereen maar buiten de ingang zat met honderden, ogenschijnlijk niets te doen. Ik heb de raten zelf mee verwerkt. Wat een feest!! Honing zo prachtig dat ik ze het liefst niet wil verkopen ☺ en zelf wil houden. Het is de honing van de Aloe Vera bloesem en Moringa Oleifera bloesem. Prachtiger therapeutische honing bestaat er volgens mij niet! Ik heb mijn vingers en handen met veel genoegen schoongelik! Wauw! We did it! Wel honderd ritten naar de site en inspecties van bijenkasten, wel twintig bijensteken opgelopen waardoor ik unieke selfies heb kunnen maken van mijn giga-rare gezicht, maar eindelijk… het staat nu uit te lekken. We hebben ook nog aardig wat raten voor de bijen zelf laten zitten. Ook uit kast 8 en 3 konden we wat raten halen. Prachtige honing!
Ik had de hoop bijna opgegeven…
Onze imkers doen het echt geweldig, we zijn een heel leuk en divers team geworden. De mensen die het liefst niet praten, zijn het best met bijen. Ontzettend leuk om te zien dat het hier weer niet telt of je naar school bent geweest of niet. Je moet ze aanvoelen. Gibril, de oh zo stille bewaker van het land, die zijn vrouw en zoontjes moest afstaan aan de grillen van zijn schoonvader, die zijn dochter dwong te kiezen tussen het hebben van een vader, of het hebben van een echtgenoot, heeft afgelopen woensdag voor het eerst de kasten zelf mogen openmaken en de topbars eruit mogen tillen.
Hij deed dat met een geweldige rustige en beheerste energie, met duidelijk merkbaar resultaat. De bijen waren de volgende morgen weer gewoon aan het werk. Dat is weleens anders!
Honey Bee Educational Center (HBEC)
Het HBEC is een andere, mooie succesfactor waar we trots op zijn. Het Honey Bee Educational Centre. Zie fotocollage.
Het educatieve gedeelte en de inrichting zijn onze vervolgwens om aan te kunnen werken.
Kololi
Alles gaat zijn gangetje. Het is geen vetpot, we draaien nu op halve uren wat voor het personeel niet prettig is gezien het feit dat alles in Gambia nu onleefbaar duur is geworden.
Ik kan er niets aan doen. Het bedrijf kan niet meer dan dit opbrengen en we hebben nog wel wat werk, maar niet genoeg omzet om het personeel te betalen. En dan komt ook nog het regenseizoen eraan… Maar ik zoek natuurlijk voortdurend naar redenen om ze extra dagen te kunnen laten werken. Zo komen er mooi wat Moringazaden van het land waarvan we mooie olie van kunnen maken die een hoge waarde heeft. Dat is weer een dag werk.
En onze Coco Delight en Virgin Kokos Olie vinden goede aftrek, ook daarvoor kunnen we weer extra dagen klokken. Zo gaan we van dag tot dag.
Zelf in de diepste diepten van Covid hebben we toch 24 mensen aan het werk gehouden! Voor zo’n klein bedrijfje/stichting toch geen slechte score.
We hebben nu ruim twee jaar door gebuffeld zonder een dag vrij en dat breekt me soms wel op.
Ondertussen is eind januari, mijn vader, enkele uren voor mijn aankomst in Nederland, overleden. 101 jaar, 10 maanden en 5 dagen oud, een leeftijd om heel dankbaar voor te zijn maar een te geweldige vader om te missen. Ieder kent dat gevoel van… gemis. Met het vele werk houd ik me zo bezig mogelijk, zodat ik het nog even voor me uit blijf schuiven om het echt te moeten geloven dat hij er niet meer is.
Tenminste niet zichtbaar, gelukkig wel voelbaar…
Busy Bee Apartments
De appartementen heb ik even drie weken dichtgedaan om hier en daar reparaties uit te kunnen voeren en zelf even rust te hebben om aan mijn Aloe Vera training manual te kunnen werken.
In juli en aug zijn er bijna nog geen boekingen, maar alles helpt.
Website
De stichting website is altijd goed onderhouden maar onze website www.carefornatural.com was vaak een zorgenkindje. Die is nu helemaal ge-updatet en staat na maanden inzet en zweet van vrijwilligers online.
Vrijwilligers
Zonder vrijwilligers had ik het bijltje allang neergegooid. Hanny en Frans, Ellen, Robin, Gert Jan… en natuurlijk het bestuur dat heel wat werk verzet om alles door te laten lopen en vooruit te blijven gaan. De overheid verzint steeds wel weer een nieuwe regel waardoor er weer uren werk verzet moet worden om weer aan een regel te voldoen.
Sponsors
Ik heb maanden en maanden niet geschreven hoe het gaat. Er is gewoon zoveel aan de hand iedere dag dat het op de rails blijven houden soms meer dan een uitdaging is. Ik heb dan geen puf of inspiratie om te schrijven. Ik weer niet waar te beginnen om, soms in de chaos van vervelende zaken, een positief bericht op te stellen.
Er gebeuren kei goede dingen, begrijp me niet verkeerd maar er is zoveel te doen, dat ik nooit tijd overhoud.
Maar denk nooit dat er niets gebeurt !!! Dat bestaat gewoon niet.
Dat was het weer eventjes voor nu. We hopen dat het jullie allen ook goed gaat, wensen blijven er altijd. Dank aan jullie allemaal die onze activiteiten ondersteunen. Het zijn al die kleine, middelgrote en gigantische giften die het allemaal mogelijk maken !! En wij doen graag de rest ☺.
