Downs and Ups en groot nieuws

Er gebeurt zo veel hier per dag, dat ik na een week vaak niet meer weet wat ik allemaal nog niet heb verteld. Laat staan na een maand. Dan blijft een nieuwsbrief vaak uit omdat ik niet meer weet hoe het lange verhaal van gebeurtenissen, samenhangend te vertellen. Een algemene indruk van een aantal zaken dan maar deze keer (lees graag door tot het einde).

Ellen, onze “duurzame” vrijwilligster, vertrekt vandaag voor 10 weken, terug naar Nederland waar zij haar kinderen weer eens even live wil voelen en zien en waar zij nog verplichtingen heeft. Ellen zou eigenlijk vijf maanden komen helpen maar heeft gezien dat we eigenlijk niet zonder haar kunnen. Haar werkzaamheden zijn inmiddels zo opgelopen, haar tijd inmiddels zo uitgelopen, dat ze eigenlijk niet meer weg te denken is………………. Geweldig voor ons om iemand te hebben die zich volledig bezig wil houden met het redigeren van onze documenten en met alles dat social media betreft. Verder helpt zij op kantoor met raad en daad en zoekt ze veel voor me uit, leert ze mensen met bepaalde kunde, hoe les te geven aan anderen, springt ze overal even bij… Zij leert van onze mensen hier, een heleboel over hoe en waarom we dingen hier anders doen en beleven. Een andere kijk op het leven. Het is weer een interessante uitwisseling van inzichten en kennis. We hopen dat ze lang blijft.

En dan Sandra, onze manager, zat in korte tijd goed in het zadel hier in Kololi. De baan paste haar als een handschoen. Helaas na de korte periode die we van haar mochten genieten, kreeg ze in april een levens veranderend herseninfarct. Al vecht ze hard gedurende haar revalidatieproces, is het inmiddels wel duidelijk dat Sandra niet meer werkend terug zou kunnen komen. We wensen haar en haar familie heel veel sterkte met de ongelooflijk moeilijke tijd waar zij doorheen gaan. Sandra’s herseninfarct is helaas niet het enige dat hen trof. We zijn met Jip en Ellen ’s hulp, de inventarisatie door gekomen en het fiscale jaar hebben we, ondanks deze grote tegenvaller van Sandra’s uitvallen, nagenoeg op tijd klaar gekregen. Met de analyse van de cijfers en de conclusie ben ik nog bezig.

In mijn 4 weken “vakantie” in Nederland en België, heb ik een dag mogen meelopen met Henk Hoeksema Van het Universiteit Ziekenhuis in Gent. Henk heeft me laten zien hoe het DPI ( Laser Doppler Imaging) van brandwonden, ons laat zien hoe onze eigen klinische observaties te wensen overlaten. Zelf had ik al ondervonden hoe vaak het voorkomt dat ik onjuist inschat welke genezing periode nodig is voor een wond. Dit na tien jaren ervaring. Nu heb ik geleerd dat het ook niet anders kan. De DPI methode laat zien dat alleen door de laser image, die in kleuren weergegeven wordt, hoe een wond vaak uit kleine vlakken, binnen grotere vlakken van de wond, een andere verbrandingsgraad hebben. Dat is met het blote oog, in dergelijk detail, niet waarneembaar, ook niet als je heel veel ervaring hebt. In UZ Gent hebben ze hiermee bereikt dat het percentage operaties daardoor veel efficiënter en kosten effectiever gedaan kan worden op uitsluitend de gebieden waar dat op nodig is. Daarmee worden veel kosten en tijd bespaard. Ik heb slechts een fractie gezien van de vele onderzoeken die Henk met zijn collegae doet (honing, licht therapie, enz.), zij hebben vele publicaties geschreven welke ik tussen de bedrijven door lees. Het was geweldig dit te mogen meemaken. Ik ben ronduit dankbaar dat Henk ons met raad en daad bijstaat in de praktijk behandeling van onze behandelingen. Lang leve Whatsapp !

Ook heb ik tijdens mijn verblijf in Antwerpen kennis mogen maken met de vader van een Belgische verpleegster-stagiaire die hem vertelde over ons werk en onze methode. Danny heeft zelf decennia in het leger gewerkt o.a. 17 jaar in Neder over Heenbeek, waar ook het militair brandwondencentrum is. Omdat Danny nu deels met pensioen is en o.a. werkt met de NGO Artsen zonder Vakantie en nog deels met een andere organisatie die mensen in nood opvangt, zijn we blij met zijn contact en aanbod tot hulp.

Ook hebben Maaike en ik een leuke bespreking gehad met een medewerkster van Wilde Ganzen. We hebben elkaar zo “off the record” beter leren kennen. Het geweldig succesvolle brandwonden project dat we Mariamakunda opgezet hebben, de wijze van uitvoering en af rapportering, het effect op de omgeving en het potentieel voor de toekomst, heeft hen geïnspireerd. We gaan kijken wat we in de nabije toekomst samen nog kunnen doen in verlenging van het brandwonden project. We hebben binnen het bestuur een heel mooi project-onderdeel bedacht en zullen kijken of we daarvoor fondsen kunnen werven. Ons Food and Nutrition project is in volle gang maar we hebben de financiën daarvoor nog niet rond! Daarom lopen we nog niet op de feiten vooruit. Wel zijn er inmiddels al heel wat salarissen uitbetaald aan nieuwe werknemers, dus nieuwe banen. Zo ver zijn we al. De 1250 geplande bonenplanten zijn inmiddels ook geplant in een razend tempo. Velen komen al op. Overmorgen ga ik de boel zelf even aanzwengelen voor wat betreft snelheid want de hitte speelt ieder parten. Kebba, onze manager aldaar is in prikkeldraad gestapt en dat heeft hele ernstige gevolgen voor hem. Hij is over het ergste heen maar we houden onze adem in want hij heeft veel ingeleverd en was al onder gewicht voordat ie ziek werd. Hij is inmiddels twee weken onder de pannen, dus vallen Jip en ik voor hem in naast onze toch al niet saaie werkzaamheden…

En dan de klapper …Het grote nieuws !!! Ons brandwonden project kwam ter ore van onze Belgische buren, de één vertelde het de ander en zo kwam ik in contact met Peter van S., zijnde de vertegenwoordiger van de Citylink welke Oostende heeft met Banjul. Peter heeft het er niet bij laten zitten. Hij heeft me een aantal verpleegkundigen, deskundigen en leraren verpleegkunde gestuurd om mee te kijken. Wij documenteren iedere behandeling van ieder patiëntje via foto’s en patiënten formulieren. De vele resultaten hebben geleid tot een overtuigend verslag van 2e en 3e graad brandwonden patiënten die geheel genezen zijn. Dat dit kan met Aloe Vera en zonder operatieve ingrepen, gaat tegen alle vakliteratuur in!! Dat heeft heel wat enthousiaste en nieuwsgierige radars in beweging gezet van o.a. medische professionals die een bredere horizon hebben. Onder andere alle Cubaanse artsen die hier al jaren voor de overheid werken via een uitwisselingsprogramma, zijn erg geïnteresseerd om verder onderzoek te kunnen doen op wetenschappelijk niveau De City-link van Oostende richt zich op het Edward Francis Small Teaching Hospital (voormalig RVTH) in Banjul. Peter van S. heeft via het stadbestuur in Oostende bij de Europese Commissie subsidie aangevraagd voor een drietal zaken te weten het verbeteren van de algehele hygiëne in het ziekenhuis, het verbeteren van de eerste hulp afdeling en opvang èn het onderzoeken van onze brandwonden behandelmethode. Hiertoe is vorige week een subsidie toegezegd van 3’000.000 ( drie miljoen euro) !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dat geloof je toch niet? Binnen twee jaar dan het bedenken van het project Aloe Vera Brandwonden Centrum voor kinderen, is onze droom werkelijkheid geworden….er gaat nu een wetenschappelijk onderzoek door artsen uitgevoerd worden naar deze behandelmethode. Met als doel een behandelprotocol te ontwikkelen en deze aan te bieden aan de overheid ( die enthousiast zijn over de resultaten) . Als dit protocol officieel goedgekeurd wordt zal de behandelmethode nationaal ingevoerd gaan worden. Stiekem hoop ik dat we Senegalese artsen kunnen betrekken in dit onderzoek, zodat het bereik groter kan worden. Met dank aan alle mensen die geloofden in mijn droom. We hopen van harte dat dit op den duur heel erg veel verdriet, lijden, schade en kosten mag voorkomen voor de families van de slachtoffertjes. In welke mate we betrokken zijn bij dit onderzoek is voorlopig nog niet duidelijk. Dat wordt uiteindelijk door andere partijen bepaald.

Hierbij laat ik het voor nu, tot een volgende!

Vanuit Kololi, Claudette