In Gambia wordt een snelweg aangelegd vanaf de luchthaven naar het Senegambiagebied en in een later stadium, zo is ons beloofd, nog verder naar Banjul.
Nu loopt er een vrij grote kudde koeien, een stuk of dertig tot veertig stuks, vrij op en langs de oude weg. Niemand kan ze verwijderen. Ze kuieren te midden van enorme bulldozers, grondwalsen, enorme stofwolken, vrachtwagens met beton, zand en stenen, enz. Onvoorstelbaar hoe ‘cool’ die koeien zich daar thuis lijken te voelen met al dat tumult om hen heen.
Waar eten zij? Waar drinken zij?
Wat opvalt is dat ze niet ‘naar huis’ lijken te gaan.
Het verhaal gaat dat de overleden oude man, van wie deze kudde dieren was, ze heeft beschermd met een vloek. De vloek betekent iets als ‘degene die deze koeien aanraakt of naar een andere locatie probeert te lokken, zal het met zijn leven bekopen’. Volgens de legende zijn er al twee potentiële koeienrovers op onverklaarbare wijze om het leven gekomen…
Dus… ondanks dat de weg dertig meter breed moet worden, dat grote delen ontruimd zijn en met de grond gelijk is gemaakt door bulldozers, ondanks dat iedere boom is geveld en ieder stukje groen is weggevaagd, ondanks deze onprettige factoren, wonen de koeien nog steeds op het terrein waar de snelweg wordt aangelegd. Ze wijken alleen maar van hun route als ze water zoeken, daarom zien we soms groepjes koeien drinken langs de weg naar Mariamakunda…
Waarom heeft de man deze vloek uitgesproken, hoor ik je vragen…
Het verhaal vertelt dat de man erg teleurgesteld was in zijn zoons. Toen hij ouder werd en hun hulp hard nodig had, lieten zijn zoons het afweten, zij lieten hun vader doodleuk in de steek. Dus nu gunt hij hun zijn kudde (rijkdom) ook niet en laat hij zijn koeien aan de natuur over zonder dat iemand er rijker van zal worden.
Een vloek of een zegen voor de koeien?
