Een speciaal blog

Ik wil je graag laten weten dat ik het akelig vind dit blog te moeten schrijven maar ik voel me daartoe geroepen door wat ik zie.

Gisteren kwamen we uit Mariamakunda. Tussen de diepe modderplassen doorrijdend zei ik tegen David: “Pas op, rechts komt een oud mannetje op een fiets aanrijden, wijk niet te veel uit!”.

Terwijl David in de spiegel kijkt, zwaait het mannetje naar hem om te stoppen. Dat doen we vervolgens. We openen het raam en de oude man vouwt zijn handen en zegt: “Het spijt me verschrikkelijk dat me zo moet verlagen, maar in onze compound hebben we sinds gisteren niet gegeten, niets kunnen koken. Ik weet niet wat te doen. Kunt u helpen?” David, die altijd voldoende geld meeneemt omdat dit zo wie zo al geen unieke gebeurtenis is, geeft hem wat er nog over is, ongeveer tien euro.

Het raam gaat dicht en ik barst in tranen uit. Ik kan er niet meer tegen, de nood is zo hoog en zijn geen uitwijkmogelijkheden, zelfs niet voor degenen die keihard willen werken. De markten zijn binnen 24 uur dichtgegooid voor ten minste 21 dagen. Geen handel betekent acuut geen eten voor de meesten. En die marktverkopers hebben vaak meer dan tien mensen onder hun paraplu/zorg.  De meesten proberen hun trots op te houden, ik zie ze hun schoenen poetsen, hun haar mooi maken, maar ik weet dat de uiterlijke schijn de honger niet stilt…

Hoe moet dit nu toch verder? We moeten nog maanden door voordat het toerisme misschien weer op gang komt!!! Hoe moeten we deze mensen door de dagen helpen heen slepen? De president is lekker in quarantaine gegaan in zijn pas gebouwde, nieuwe villa. We horen of zien hem niet.

Het enige ziekenhuis waar de mensen nog heen kunnen, nu alle privéklinieken zijn gesloten, heeft geen generator. Als de stroom uitvalt, wat in het regenseizoen vaak gebeurt, vallen de zuurstofapparaten stil en is er geen stromend water meer. Het behoeft geen uitleg dat, als je aan een zuurstofapparaat ligt en de stroom valt vier uur uit, het einde verhaal is. Opruimen, naar het mortuarium afvoeren en de volgende…  Het personeel kan niet fatsoenlijk helpen al zouden ze het willen. Geen stromend water, ondanks de miljoenen zo niet miljarden hulpgelden uit het Westen!!! Het is te schofterig voor woorden. Mensen zijn letterlijk, aan het lot overgeleverd.

Senegal zegt nog nooit zoveel Gambiaanse ambtenaren compounds te hebben zien kopen in Senegal. Ra, ra waar dat geld vandaan komt!  Van waar uit ik het zie zijn we van God los, deze regering is een rampscenario, ze leiden de bevolking de dood in met hun wanbeleid en gebrek aan organisatievermogen, de corruptie, het gebrek aan leiderschap… Een groot deel van de bevolking, een heel groot deel van de bevolking, zou vandaag de dictator en moordenaar Yaya Jammeh terug willen brengen. Omdat hij tenminste om het volk leek te geven en één van hen was. Een geboren leider die wist wat zijn mensen op de been hield. Zelfs nu ze weten wat hij allemaal heeft aangericht en gedaan. De verschrikkelijke moorden op tegenstanders, enz. De onzekerheid van nu, de honger die ze niet eerder kenden, het gebrek aan orde, regels en respect is beangstigender dan de leider hij was.

Ik word laat in de avond gebeld door een oude vrouw die ondraaglijke pijn in haar benen heeft maar nergens heen kan voor medische hulp. Of ik haar misschien kan helpen?

Een leuke werkneemster, die vijf jaar thuis heeft gezeten zonder werk te kunnen vinden en zo dolblij was met haar baan bij ons, moet haar baan opzeggen. De tante bij wie zij woonde, heeft haar op straat gezet omdat ze haar onderhoud niet meer kan betalen. De moeder van het meisje is heel erg ziek, zij moet nu voor haar gaan zorgen (zonder dat iemand in dat gezin werk heeft!). Hoe krom is dat!!?? Je baan op moeten geven om je moeder in leven te houden zonder dat er dan nog inkomen is… Huilend nam ze gisteren afscheid.

De overbuurvrouw vraag of ze ons bouwafval mag proberen te verkopen, zodat ze eten kan kopen.

Zorg van de Zaak heeft ons in de gelegenheid gesteld om 3000 voedingssupplementen te mogen maken van lokaal geproduceerde producten. We noemen het Go-Fit20. We maken het van pindakaas, gedroogde Moringa en honing. Daarmee proberen we tegelijkertijd een stukje zelfhulp- informatie te verspreiden over wat mensen kunnen doen om zichzelf gezond te houden. Immers beter voorkomen dan genezen! Maar daarmee is ons bereik slechts een paar honderd mensen, slechts voor twee weken. We willen graag zoveel meer doen en kunnen dat ook, als we de fondsen hebben.

We zijn ook erg blij met de resultaten van ons brandwondenbehandelteam in Mariamakunda. We doen met onze Aloe Vera Fresh Leaf Treatment ongelooflijk geweldig werk. We behandelen patiëntjes met veel grotere verbrandingsoppervlakten (30%) dan we in ons protocol hebben vastgelegd (10%). Hen afwijzen zou hun dood betekenen, ze kunnen nergens heen.  Dus wegsturen is gewoon geen optie.

Namens onze sponsoren, jullie dus, hebben we twee keer een ronde rijst, olie en bonen mogen geven aan onze mensen. Die ook nog maar enkele uren per week betaald werk hebben. We hebben in totaal 3000 kilo rijst mogen weggeven.

Ons geld is nu op.

Mocht iemand overwegen te schenken, dan ligt de nood het hoogst bij het project “Rijst voor een gezin”.

Het kost ongeveer € 35,50 om een gezin 50 kilo rijst, 5 liter olie en 3 kilo bonen te geven.

Normaal worden veel gezinnen ondersteund door in het buitenland wonende familieleden die daar een baan hebben. Maar ook daar is een heel groot gat gevallen omdat velen hun baan zijn kwijtgeraakt.

Mijn moeder hoor ik weer zeggen: “Maar Claudette, je kan niet de hele wereld helpen!”. Ze heeft gelijk maar je kan ook niet iedereen laten stikken!  Als we allemaal een paar mensen onder onze vleugels nemen, helpen we er samen een heleboel!!!

We lijken zo gewend aan de ellende in de wereld, zwarte, uitgehongerde kindjes… we krijgen het al jaren op de buis… maar laten we er niet aan gewend raken! Ik, zo help mij God, wens er nooit aan gewend te raken. Ik hoop dat ik, al ben ik tachtig, zal blijven vechten tegen armoede! Niet alleen door te geven maar vooral door te helpen andere inzichten te brengen. De vicieuze cirkel te helpen doorbreken door alternatieven te bieden, zelfhulp methoden. Die zijn er voldoende te bedenken.

Maar nu breekt nood wetten en daarom nodig ik iedereen uit die daadwerkelijk een verschil wil maken, de dankbaarheid van het hebben van zekerheden en een comfortabel leven willen delen met diegenen die nu in een grote crisis beland zijn te helpen. Als jullie storten, doen wij de rest!

U kunt uw bijdrage storten op NL63RABO0111774446 t.n.v. Stichting Care for Natural of gebruik maken van TIKKIE: https://tikkie.me/pay/315a5b5f4rdnmg053j2f