Army ants, Aloë Vera patiëntjes en katjes

Beste mensen,

Wat is er weer veel gebeurd en wat is er weer een werk verzet.

Ik weet even niet meer of ik het jullie al vertelde over de trieste aanval van een groep “army ants”, die enkele weken geleden een van onze mama kippen met oh zo schattige kuikentjes, met in totaal (van een andere moeder kip) 20 kuikentjes aanvielen en levend stroopten. Dit gebeurde in Mariamakunda. De army ants (militaire mieren) aten onze hele familie, die we zo ontzettend goed beschermd hadden tegen slangen, hagedissen, ratten, enzovoort, gewoon letterlijk met huid en haar op. Ze hebben een zuur bij zich dat ze over hun prooi sprayen, waardoor het vlees en de spiermassa tot vloeistof wordt. Ze kunnen hun prooi dan makkelijk verorberen. Ze blijven slechts enkele dagen op één plek en gaan dan verder. Ze maken tijdelijke nesten als onderkomen. Het zijn dus niet die.

We deden een klein onderzoekje hoe we deze rakkers op een ecologisch verantwoorde wijze weg kunnen houden en leerden dat je ze bijvoorbeeld maismeel kan geven. Ze zijn er dol op maar kunnen het niet verteren en gaan dood. Later bleek dat ze ook weer de bijenkassen in Tujereng deels hebben aangevreten! Dat gebeurde al eerder. Hopeloos want je kan je er niet tegen verdedigen. Ze komen eens in de zoveel jaar en werken ’s nachts. Ze vallen zelfs geiten en varkens aan, dus de strijd met hen aanbinden lijkt ook nog eens niet ongevaarlijk. Gelukkig hebben we inmiddels al weer 23 kuikentjes van de drie overgebleven kippen en een haan.

Deze kleine Jainaba (9 jaar) klom in een betonnen pilaar om een Cashew appel te plukken. Ze viel en landde met betonnen pilaar op haar hoofdje. Ze is één van een tweeling en was er heel erg slecht aan toe. Ze werd met een kruiwagen naar de grote weg gebracht, ongeveer 800 meter door dik zand, dat duurde even. Daarna met een taxi naar een waardeloze kliniek die vervolgens niets deden behalve haar op een bed te leggen. Toen ik werd gebeld en van het ongeluk hoorde, suggereerde ik dat dat ziekenhuis de aan hun geschonken ambulance heel snel zouden inzetten om dit kind hulp te bieden in het grote overheidsziekenhuis. Daar waren ze nog niet opgekomen………

Omdat ze 4 uren bleef doorbloeden uit neus, mond en oogjes, werd haar toestand wel heel kritiek. Ze had urgent bloed nodig. Nadat de vader bij politie, brandweer en militairen had aangeklopt om hulp voor bloed (A positief), maar overal nul op het rekest kreeg, werd de situatie wanhopig. Toen hebben we de boel in de productie weer stil gelegd en is ons hele team onder begeleiding van Jip naar het ziekenhuis getogen om te kijken wie een bloed match was. Een aantal zouden hebben kunnen matchen maar hadden te hoge bloeddruk, waren aan het vasten, of menstrueerden. De enige die kon helpen was Jip zelf.

Dat was de eerste stap naar genezing zo bleek. ’t Zal aan ’t gezonde Hollandse bloed gelegen hebben. Na een dag of 10 moest ze naar huis, het ziekenhuis kon niets meer voor haar doen en haar familie nog langer in het bos alleen te laten wonen met slechts een 10 jarig jongetje en verder allemaal meisjes/vrouwen. Dat werd onveilig. Moeders is mentaal niet zo sterk en kon het niet aan bij haar kind te blijven in t ziekenhuis, dus moest ze echt naar huis.

Hoe het gelukt is weet ik niet maar slechts na weken, is de kleine meid, als een wonder, weer terug op school. Weliswaar met nog steeds erge hoofdpijn maar dat is een kleinigheid vergeleken bij de dagen dat ze buiten bewustzijn was en 2 tot 3 weken niet kon zien door t gestolde bloed in haar ogen. Wonderen bestaan!

Verder hebben we in het kader van het brandwonden project heel veel kindjes mogen helpen.

Mohammed 3 jaar met een ernstig verbrandde hand, pols en onderarm, rondom. Normaal een kandidaat voor een contractuur ( vastzittende gewrichten) maar met deze behandeling is daar geen spoor van te zien. Mohammed s handje is alweer gekleurd, zijn pols en armpje waren ernstiger verbrand en duurden dus wat langer.

Mohdu, een jongentje van 8, met een brandwond in zijn hals door olie. Hij vond de behandeling zo lekker kietelen dat ie die steeds lachend onderging. Hij genas snel.

Mohdu werd begeleid door een heleboel dames die de opdracht hadden gekregen heb koste wat het kost bij ons af te leveren. Hij vond dat geheel niet erg en wij hebben het moment gebruikt om al die dametjes te informeren en illustreren hoe een behandeling werkt.

Saikhou: een ventje van 5 die in de hete kolen viel. Brandwonden op rug en arm. We hadden hem zo gefikst en een hebben er aan hem, een vriendje voor ’t leven bij. Zoals jullie hieronder zien worden ze vaak “aangeleverd”. Saikhou met klodders modder in gesmeerd……….ter…….?? behandeling.

Jainaba een geestelijk gehandicapte moppie van 6, met een brandwond op haar borst die een groei afwijking had. Alweer klaar !

Alesana, een draak van een kereltje, die in een vuur geschopt had en zo bang was om behandeld te worden dat hij letterlijk alles afbrak dat hem voor handen kwam. Al was hij maar 4, hij was met 3 volwassenen niet in bedwang te houden maar genas ondanks dit drama, toch heel snel. Enz. enz. enz.

 

We proberen ons gedurende de fase van het onderzoek te beperken tot kindjes met max 15% oppervlakte verbranding. Bovenstaande zijn aleen de kleine wondjes omdat ik me realiseer dat niet iedereen er graag naar kijkt.

In het kader van preventie hebben we ook heel wat kinderen informatieve lessen over het gebruik en nu van Aloë Vera. We hebben omdat te ondersteunen posters gemaakt, ook krijgen de scholen een tiental Aloë Vera planten.

Kort voor ik naar Nederland vertrok voor vakantie, vonden David en ik een piepklein rood bolletje in de gloeiende middag zon op het teer wegdek, op een verlaten gebied met aan beide zijden van de weg zout zeewater en mangrove. David remde en reed terug. Dat had consequenties! Eerst zag ik behalve dat ene piep kleine poesje nog 2 kleine bolletjes die zo hard miauwden als ze konden om hun moeder. Toen ik die ook in mijn blouse opving, zag ik er nog 3, en daarna nog eens 3. Ze konden nog niet zien, waren naar schatting 2 tot 3 weken oud en waren daar duidelijk gedumpt.

Hier zat ik niet op te wachten. En Jip, al helemaal niet, zij zou immers alle projecten, het bedrijf en de appartementen alleen moeten draaien ten tijde van mijn afwezigheid ! Deze kleine kruimels hadden om de 3 uren eten nodig en dat was me een werk!! 9 buikje masseren voor en na de maaltijd…..9 flatsjes opruimen en desinfecteren en dat 6 maar per dag. Het was een bedrijf apart.

De eerste weken ging het wel moeizaam maar ze overleefden en aten en sliepen veel. Daarna werden ze geveld door iets onduidelijks. Ik was inmiddels weg, maar Jip moest toezien hoe de een na de ander overleed, 4 stuks in totaal. Alsof dat niet erg genoeg werd, werden er ook nog twee uit hun mandje getrokken door een wilde kat die tot in onze veranda was gekomen om ze te doden. Hij vermoordde er twee. Mighty de hond hielp ze verzorgen, maar moest tussen de voedingen door ook even bijkomen en in zo’n onbewaakt moment is dat gebeurd. We vonden een thuis voor één en hebben de andere twee gehouden. Die heten Jip en Mickey.

En dan nog een anekdote (al is het alles behalve grappig) :

De chauffeur ging net benzine kopen voor de lever auto. Hij komt lopend terug om me te vertellen dat ze er per ongeluk (weer !!) diesel in gooiden i.p.v. benzine. Hij kwam er gelukkig achter voordat ie ver gereden had. Ze waren bezig om de tank weer leeg te halen en schoon te maken, terwijl hij zijn telefoon die hier lag te laden kwam halen.

Bij terugkomst 1.5 uur later, vraagt hij of hij even geld mag om aan de mensen te betalen die hem geholpen hebben ……….………..dus: het benzinestation personeel “verrampeneerd” de auto, hij, de chauffeur let niet op, maar ach laten we vooral aardig tegen elkaar zijn en nog wel even wat uitbetalen waardoor de schade voor mij dus nog groter wordt. Dat is toch wel begrijpelijk voor ze.

Zucht…………….na ja, morgen weer een dag.

 

 

 

 

 

Eén reactie

  1. Ongelofelijk, wat een verhaal! En wat een doorzettingsvermogen van allen die zich zo inspannen. Respect!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *