20 oktober 2011 Claudette
Onrecht
Woedend waren we met zijn allen toen ons team op zoek ging naar Fanta, onze dove collega.
Ze was niet op het werk verschenen, 2 dagen lang, maar we kunnen niet met haar bellen.
Omdat Fanta haar familie niet zo begaan is met haar lot, besloten de meiden, met de chauffeur,
naar Fanta’s dorp te rijden. Dit deden zij na een ontzettende lange werkdag in een hitte die ik niet uit
kan leggen. Ik was er zo trots op dat ze dit voor haar over hadden terwijl ik zag dat ze allemaal doodmoe waren.
Toen de chauffeur rond 21.00 uur de auto terug kwam brengen vertelde hij wat ze aangetroffen hadden :
Fanta lag in een klein kamertje ergens uit de buurt van alle anderen. Normaal als je ziek bent,
wordt je juist bij de groep gehaald zodat iedereen een beetje energie met je deelt zeg maar.
Toen ons team vroeg hoe het met Fanta ging, was er niemand die zich geroepen voelde om te
antwoorden !!! Dit verontwaardigde hen zeer en zij verzochten een familie lid om de vader dringend
te verzoeken hen te woord te komen staan. Hij had zich op zijn kamer opgesloten
Nou daar was geen sprake van, die man kon niet gestoord worden !! Zo werd hen te verstaan gegeven.
Fanta zelf wilde de gemoederen sussen en zei dat het wel goed met haar ging. Maar dat was zichtbaar
dus niet zo.
Wel, toen Momodou me dit vertelde sloegen me de vlammen uit. Fanta is immers enkele maanden
geleden ook inelkaar gestort.. Na overleg met Madam via de telefoon en Momodou die bij me stond
hebben we besloten Fanta op te halen, met of zonder toestemming van de familie.
Dat hebben we vanmorgen gedaan !! Gewoon ingeladen , de familie verteld dat we haar naar
een privé kliniek brengen en dat ze dan hier thuis komt uitzieken. Let op : niemand van de
familie weet waar ze werkt !! Dus ook niet waar ze nu precies is!! Het kan ze gewoon niets schelen
blijkbaar.
Om te huilen .
Maar dan…………….
VRIENDSCHAP
Ik kom vanmiddag bij de kliniek om te betalen . Daar kom ik de dokter tegen en hij zegt :
Claudette, bedankt dat je een van “onze mensen ” die niet kan horen, geholpen hebt .
Dus ik antwoord : ” Musa een van jouw mensen ?” ” Ha dat zie je verkeerd ze is één van mijn mensen !!”
Hij kijkt me glimlachend aan en zegt : ” Ach ja natuurlijk, dat kan ook nog, wat leuk wat leuk dat je dat zo ziet ”
Deze man heeft 25 jaar in Zwitserland gewoond en een blanke vrouw……….het verschil in kleur blijft onze
gedachten blijkbaar toch altijd bepalen.
Maar daarom niet het kopje hierboven.
Ik kom na een lange dag, oververhit en bezweet, uitgekakt thuis. Het is donker, er is geen stroom.
Yoyo zit bij kaarslicht met Fanta in de veranda. En daar hoor ik de poort opengaan………
Dribbel de hond, slaat aan maar wordt dan blij omdat ze iemand ziet die ze goed kent blijkbaar.
Wie zie ik daar met een plastic tasje met wat spullen daarin : Madam ! Ze besloot om Fanta niet
alleen te laten slapen in een haar onvertrouwde omgeving en bij haar te gaan slapen.
Nou dat vond ik zo ongelooflijk lief en aandoenlijk, daar raakt me zo dat ik er van kan janken.
Haar eigen ouders vinden het wel best, maar haar collega bekommert zich zo erg dat ze, tegen
alle sociale regels van het thuis behoren te slapen , in, bij haar zieke collega komt slapen.
Nu zitten ze samen in onze woonkamer tv te kijken. Fanta geniet van de beelden, Madam volgt
deze indiaanse drama serie.
