Hallo lieve vrienden en vriendinnen van onze mooie stichting,
Vandaag ben ik jarig, meer dan een halve eeuw oud ☺.
Nog steeds verbaas ik me over dingen waarvan ik geen weet had dat ze bestonden. Zo wil ik dit verhaal wijten aan Khadi’s achterliggende verhaal. De 3 jarige peuter verbrandde heftig ( 55 tot 60% ) 1e, 2e en 3e graads terwijl zij onder de supervisie van haar grootmoeder was.
Zo gebeurde het: grootmoeder zette een grote pan van ruim 30 liter water op, zogenaamd om te douchen. Vreemde tijd want midden op de dag gaat niemand douchen. Daarnaast ging zij slapen terwijl de pan op het vuur stond! En dàt terwijl zij de supervisie had over haar kleinkind die met een doek over haar hoofd spookje liep te spelen in de ruimte waar het water opstond…
Achteraf blijkt dat deze oma wil dat haar zoon, zijn vrouw en kinderen verlaat!
Ze is, toen de pan met heet water met donderend kabaal op Khadi neerkwam, niet eens haar kamer uitgekomen om te kijken!!!!!!! Ze heeft niet 1 keer gebeld of geïnformeerd hoe het met het kind ging. Niet 1 keer hebben ze geld gestuurd of hulpmiddelen.
De vader van Khadi is militair en werd gedurende de onrust landinwaarts gestuurd waar nu alle militairen moeten blijven. Hij heeft 8 dagen verlof per maand en is dan bij zijn moeder, waar hij woonde met Ishatou, Khadi en 5 jarige Omar. Zijn baas belt af en toe om te horen hoe het met Khadi is, maar ook van hem heeft Ishatou, de moeder, nooit geld of hulp ontvangen.
Het lijkt er dus erg op dat oma deze situatie gecreëerd heeft.
Haar zoon is wel erg gek op zijn vrouw maar, Oma heeft het laatste woord. De wraak van je Afrikaanse moeder kun je als man niet aan. Hij kiest de weg van de minste weerstand.
Dat zulke mensen bestaan, die moedwillig een klein kind, zoiets verschrikkelijks aandoen, daar kan mijn hart, noch mijn verstand bij.
Kleine Omar, nadat die ook op straat gezet was door oma en bij een andere familie werd ondergebracht waar hij vreselijk werd geslagen, hebben we laten ophalen. Oma zou eigenlijk naar de familie compound van Ishatou’s vader worden gebracht, om daar hopelijk onderdak te krijgen bij een tante. Helaas bleek die tante dodelijk ziek naar Casamance te zijn afgevoerd en dus moest Mama Ishatou de kleine man mee terug nemen naar Kololi. In Kololi logeerde zij bij een echtpaar die een heel klein huisje huren met een slaapkamer en een stukje “woonkamer”. In die “woonkamer” wonen zij nu inmiddels totaal tegen de zin van het echtpaar. Ze willen hun huis terug natuurlijk maar kregen er nóg een gast bij.
Bovenstaande epistel geeft enigszins inzicht hoe wreed mensen kunnen zijn.
En dan onderstaande, het vlees en bloed voortgekomen uit deze heks van een oma , geeft weer aan dat ze zo geworden is door de wreedheid van haar leven in armoede , want dat haar kleinzoontje op jonge leeftijd nog zo’n aandoenlijke daad als hieronder staat, deed, zegt toch ook wel weer iets?
Kleine Omar ( het 5 jarige broertje van Khadi) werd aan me voorgesteld. Een lieve Nederlandse dame die bij me logeert gaf hem en Khadi snoepjes, speeltjes en knuffels. Ze konden hun lol niet op. Ieder nieuw cadeautje ging in een mooi tasje , zij waren de koning te rijk. Toen we weggingen en nog even zwaaiden, kreeg Omar een frons op zijn voorhoofd. Hij keek naar het tasje in zijn hand, keek me indringend aan, keek nog eens naar zijn tasje, vervolgens trok hij zijn hand los van die van zijn moeder en kwam naar me terug lopen.
Hij deed zijn tasje open en gaf aan dat ik mocht kiezen wat ik wilde. Mijn hart smolt!!!! Toen ik “nee dat hoeft niet” schudde, pakte de kleine man heel beslist iets uit zijn tasje en deelde met me. Mijn hart is voor eeuwig gestolen want delen leren kinderen hier niet! Wat een kleine schat, hij heeft niets!!!!!!!!!! maar wilde dàt wat ie ineens bezat, met mij delen.
Dit verhaal heeft geen andere boodschap dan het overbrengen van mijn verbazing en het willen delen van de wreedheid waar deze 21 jarige jonge moeder nu mee te maken kreeg. Kind in levensgevaar, geen eten, geen drinken, niets om haar mee te redden. Geen man meer die voor haar zorgt, geen thuis meer, een schoonmoeder die niet alleen haar haat maar ook haar kinderen bereid is iets zo geweldadigs aan te doen. Eerst werd ik kribbig als zij als een zombie bij de behandeling toekeek…………………..”nutteloos typje, dóe ook even wat!”, dacht ik dan. Maar oh hemel, ik schaam me voor deze gedachten nu ik weet hoe ze ervoor staan.
Ik heb haar maar even in dienst genomen, zodat ze een routine heeft om haar verdriet te verwerken en gel om zich te kunnen oriënteren, hoe zij nu verder moet. Maar per maandag a.s. heb ik geen oplossing meer voor haar….
“Je kunt niet iedereen helpen” zeggen velen….maar doe de deur maar eens voor zo’n geval dicht en probeer dan maar eens lekker te slapen.
Mij lukt het niet hoor.
Het enige geweldige dat uit dit geweldadige is voortgekomen is dat wij nu we Khadi hebben kunnen redden, de moed gevat hebben om snel veel meer kinderen te gaan helpen. Daar is zij beslist de trigger voor geweest.
De komende dagen meer over vele andere mooie zaken die we aan de hand hebben.
Zonnige groet,
Claudette
