1 maart 2012 Claudette

Het is niet altijd feest

door Claudette op mrt 01
Vanmorgen zou de chauffeur de auto starten. Nou het leek de politieband van hier wel……………
Een orkest van onbekende geluiden, helaas niets goeds belovend.
De zeep productie, die we vol enthousiasme gingen maken omdat we ontzettend leuke reacties kregen,
ging totaal de mist in.
De zeep productie erna was weer prachtig, maar toen we , om verlies te drukken, de eerste productie eraan toevoegden,
hadden we ook die verknoeid. Foute beslissing dus.
Vanmorgen zou de chauffeur de auto starten. Nou het leek de politieband van hier wel……………
Een orkest van onbekende geluiden, helaas niets goeds belovend.
De zeep productie, die we vol enthousiasme gingen maken omdat we ontzettend leuke reacties kregen,
ging totaal de mist in.
De zeep productie erna was weer prachtig, maar toen we , om verlies te drukken, de eerste productie eraan toevoegden,
hadden we ook die verknoeid. Foute beslissing dus.
Toen startten we de computer op om uit te zoeken wat we fout hadden gedaan.
4 uren verder is die nog steeds niet opgestart, we hebben het opgegeven. Het lijkt erop dat we geen computer meer hebben.
Doordat Senegal haar problemen nog steeds niet opgelost heeft, hebben we nog steeds geen kokosnoten kunnen bemachtigen, daardoor stagneert de productie van veel dingen.
En tenslotte testte Madam gisteren een Aloe Vera product dat we vorige week in de haast voor de trade fair van de DGBl hebben gemaakt en bleek dat in de haast van die deadline, we vergeten zijn de conservering eraan toe te voegen……….
de hele , zeer dure productie, naar de Filistijnen .
Had ik al verteld dat ik letterlijk in tranen ging toen ik de Aloe plantage na lange tijd weer zag?
Er is haast geen groen blad meer te bekennen .
Waardoor? De laatste mensen die er waren, een echtpaar, meenden dat er geesten in het bos zaten die ‘s nachts lawaai maken ( apen in de rui misschien?) . Zij hebben weken geen water meer gegeven, hun salaris afgehaald en zijn vertrokken.
Voor we andere mensen hadden duurde dat nogal. Dus de planten gingen nog verder naar de knoppen, omdat wij maar eens in de zoveel dagen konden gaan water geven door onze werkdruk.
Deze mensen die er nu zitten doen gewoon niet wat we vragen. Na zondag een hartig woordje met de gesproken te hebben zijn we maandag weer gaan kijken. Ondanks beloften hadden ze weer geen water gegeven met allerlei rotsmoezen.
Soms denk ik………..waar ben ik mee bezig, dit is een gebed zonder eind. Maar ja als ik dan weer van die blije klanten zie, het team zie stralen als ze iets moois hebben gemaakt, enthousiastelingen door de deur zie schuiven, dan denk ik :
Ermee ophouden is ook geen optie. We moeten gewoon even deze dagen door en dan komen er wel weer oplossingen.
Nou een dezer dagen wat gezelliger nieuws te melden hoop ik.

Claudette