De schok was zo groot, dat hij vergat om een foto te maken…
Onze hondenvoederstations werden bestolen. Steeds ligt de plastic voederbak, leeg buiten het huisje.
We hebben een dwarsplankje gemaakt waar de bak tegenaan leunt, met vier kilo hondenbrokken erin, geen hond tilt dat eruit! We moesten dus concluderen dat het om mensen ging, die ons dure hondenvoer misschien leeggoten in een zak?
Misschien verkopen ze het, iedere butut is er één als je geen geld hebt om je gezin te voeden.
Misschien geven ze het aan hun eigen honden waarvoor ze geen voer hebben….
Hoe dan ook… het was een uitdaging om, tussen de giga hoosbuien – die soms uren aanhouden – door, te zorgen dat de stakkers (honden die dus ook in die hoosbuien een slaapplek moeten vinden) van eten te blijven voorzien. Gert Jan en ik gingen daarom maar even tweemaal per dag, om de boel te monitoren.
Afgelopen zaterdag deed Gert Jan de ronde met zijn schattige dochtertje Amalia, zij is gek op honden en vindt het heerlijk om ze te helpen voeren. Ze stonden bij de politiepost bij ITC (een centrum waar ze decennialang onderzoek deden naar ziekten bij koeien, het mixen van rassen, enz.).
Amalia had de bak gevuld met verse brokken. En de verschrikkelijk stinkende, kletsnatte sportschoenen en sokken die iemand op ons dakje te drogen had gezet, al dagen geleden, een duwtje gegeven. Ze moest nog even de waterbak verschonen, het water ging ze even uit de auto halen… Ineens hoorden zij een gigantisch lawaai en zagen ze ons hondenhuisje door de lucht vliegen………… Hoe dan…? Het huisje zat op de kop van een koe!!!! Met een klap kwam het neer, gelukkig heeft vakman Gert Jan ze zo stevig gemaakt, dat op een spijker die losschoot na, dit huisje “koe-proof” bleek. LOL
De koeien van ITC zijn gewend brokken te eten! Het project is, meen ik, opgeheven en deze koe had blijkbaar goede herinneringen aan de bix die zij gewend was te eten. De brokken moeten op de bix geleken hebben en zodoende ging zij, als ze naar huis liep, even met haar kop in het huisje. Haar kop en hoorns pasten niet. Dus trok ze slim, de bak eruit zodat ze bij de brokken kon.
We hebben er natuurlijk heel hard om gelachen. De politieagenten beloofden ons te zorgen dat het niet meer gebeurde. Of dat ook lukt zullen we zien. En anders… moeten we een vernuftige oplossing zien te vinden! Op een andere plek komen die koeien ook langs… daar zagen we hetzelfde fenomeen. Een psychiatrische patiënt die bij het derde hondenvoederstation op een bankje in een portiek slaapt, beschermt dat huisje (tegen een loon waarvan hij dan ook kan eten).
Ons brokkengeld is niet genoeg om de honden te blijven voeden tot eind oktober. Dus al heb ik medelijden met de koe, we kunnen haar niet als “gast-aan-tafel” hebben, helaas. ☺
Als iemand ideetjes heeft hoe we dit kunnen oplossen? Let op, de honden moeten er wel bij kunnen!
Saaie dagen bestaan bij ons niet!
